~ Prolog ~

     Z Liverpoolu do Londynu, stamtąd lot do Seattle, a później do Madras, głównego celu podróży. Małe miasteczko w stanie Oregon liczące jakieś sześć tysięcy mieszkańców. Nudna dziura po środku pustkowia. Właśnie tam miała żyć Samantha przez bardzo długi czas, Dwie godziny od najbliższego większego miasta przypominającego o cywilizacji, brzmi cudownie. Zwłaszcza gdy zostawia się na innym kontynencie swoich znajomych, przyjaciół i przede wszystkim chłopaka. Oni nadal będą się świetnie bawić i imprezować w mieście tętniącym życiem. Za tym będzie tęsknić najbardziej, za życiem i tempem jakie panowało w Liverpoolu. Te koncerty w Cavern Club, bogactwo Centralnej Biblioteki, obiady w Chinatown, wagary w Sefton Park i najlepsza kawa w Ziferblat. Takich miejsc i wrażeń na pewno nie dozna tkwiąc na samym środku pustkowia. Ale to nie miało znaczenia, prawda?

     Ojciec - Mark, liczyło się to, czego on chciał. Chciał się wynieść, zrobił to. Chciał mieszkać obok rezerwatu Indian, będzie więc tam mieszkał. Oczywiście mogła zostać w Anglii sama, praca i szkoła nie były by dla niej problemem. Co ją więc powstrzymało? Cóż, sumienie i troska są uciążliwe, trzymały się jej jak klątwa. Nie miała wyboru, nie mogła puścić ojca samego za ocean. Do małej mieściny, nie znał przecież nikogo, był sam. Sam odkąd zmarła mu żona. Nigdy się z tym nie pogodził i nigdy nie pogodzi. Ostatnio jednak coś się zmieniło, był pełen energii, żywy i zawzięty. Mimo to Sam nie mogła zrozumieć jak człowiek, który miał córkę, dom i dobrą pracę tak po prostu rzuca wszystko, sprzedaje wszystko i w ciemno przyjmuje prace, a także kupuje dom na innym kontynencie. Tak, posada już na niego czekała. Dom za sto trzydzieści tysięcy także. I dwa auta. To był jeden z warunków Sam - jak już ma mieszkać na zadupiu to chce mieć swój własny samochód, żeby mogła w każdej chwili pojechać do Portland, gdy zatęskni za miejskim życiem. Ojciec zgodził się bez wahania, wiedział, że i tak wiele od niej wymaga. Wiedział też, że z Madras do Portland są dwie godziny drogi i częściej będzie słyszał od Sam, że nie opłaca się tyle jechać. 

     Lecieli już jakiś czas nie odzywając się do siebie. Mark ze słuchawkami w uszach czytał przewodniki po Warm Springs, rezerwacie Indian, które znajduje się tuż obok Madras. To był tak naprawdę główny cel. Być niedaleko rezerwatu. Fascynował się historią, wierzeniami i życiem Indian, to było jego, jak to nazywała Samantha, fetysz historyka. Nie wiedziała, czy zaczął się tym interesować przez mamę, która była indianką, czy na odwrót, zadurzył się w mamie przez swoje zainteresowanie. Sally, sądząc po zdjęciach, wyglądała jak bohaterka westernów. Ciemne oczy, charakterystyczny, ciemny odcień skóry, długie i lśniące czarne włosy i wyraźne kości policzkowe. Rodzina mówiła, że Sam ma jej oczy, włosy i uśmiech, ale nie jej ojciec. Mark uważał, że jego córka była perfekcyjną kopią swojej matki. Ona jednak przeglądając zdjęcia nie była w stanie znaleźć żadnego podobieństwa. Jej matka była piękną, dumną, odważną i wspaniałą kobietą. Sam nie była w stanie mówić tak też o sobie.

     Chmury gęstniały, ziemia zniknęła. Ciemny ocean zdawał się jedną, wielką, czarną otchłanią. Znikąd światła, oznak życia. Sam wbiła wzrok w przestrzeń za oknem. Czuła jakby leciała przez pustą, mroczną przestrzeń wypełnioną mgłą. Nie widziała nic i kolejny raz tego dnia jej twarz pokazała grymas niezadowolenia. "Latanie jest cudowne. Oświetlone miasta z lotu ptaka wyglądają cudnie, tak samo jak góry i lasy. Będziesz pod wrażeniem, zobaczysz" powiedział ojciec przed wylotem. Tak, widzi, niewątpliwie. 

     Sam westchnęła i ułożyła się wygodniej. Wysłała wiadomość do swojego chłopaka, że już ma dość, że już chce do niego wracać, choć nie wysiadła jeszcze z samolotu. Zamknęła oczy, czekając na odpowiedź. Po chwili dostała. "Spokojnie, dasz radę. Dasz radę wszystko, a ja będę cały czas na ciebie czekał. Miłego lotu kochanie, ja już muszę się położyć. Jutro mecz. Napisz jak wylądujesz". Sam uśmiechnęła się i westchnęła. Założyła słuchawki i włączyła piosenkę "American dream".

     - Poczujmy ten wasz amerykański klimat - powiedziała sama do siebie i zamknęła oczy wsłuchując się w rytm utworu.